Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Update

lelystad

De mens symphatiseert liever met ongeluk dan met geluk. Simone de Beauvoir (1908-1986)

Ik had mijn ex H al veel te lang niet meer gesproken.

“Ken je Die-en-die nog?” bracht hij mij op de hoogte. “Hij heeft een hersentumor gehad. Aan één oog is ie nu blind en met het andere ziet ie nog maar vijfentwintig procent. En hij loopt met een stok.”

“Jemig.” bracht ik uit.

“En Zus-en-zo?” ging hij verder. “Die heeft een gezwel aan z’n hypofyse. Hij ziet alles dubbel.”

“Nee.” We waren allebei even stil.

“Oja.” hernam H. “En Pomptiepom is opgegeven.”

De daaropvolgende momenten begonnen pijnlijk te snijden. Gelukkig doorbrak H het schuren voor het ondraaglijk werd.

“Maar verder gaat alles goed.” zei hij.

[Altijd overal er het beste van maken, die H. Laat partnerkeuze maar aan mij over.]

  1. Dat jij nog zo gezond in het leven staat.

    {Mowl: je doet wat je kunt.}

  2. Tja, zoals Peer al zegt Dat zet je aan het denken hé?. Niet dat ik je ongerust wil maken hoor, maar zou het niet verstandig zijn om eens een body check-up te laten doen? Een gewaarschuwde ex is er nl. twee waard. 🙂

    {Mowl: wees gerust.}

  3. Oh daar heb je die-en-die weer? Die krijg laatst toch eten? Maar dit zal vast weer een andere die-en-die zijn (meer zus-en-zo)

    {Mowl: hij is een wederkerend figurant.}

  4. Prachtige spreuk trouwens van Simone de Bouvoir en zo is het maar net. Heb op mijn werk ook wel eens last van mensen die iets te lang doorsympathiseren met het ongeluk van een ander.

    {Mowl: een krant met alleen goed nieuws is ook zo saai, zeg maar.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag