|
Tantes leven is in dozen gestopt. Volgende week gaat ze naar haar nieuwe appartement. Dan laat ze het huis achter waar ze jaren met Oom en Andere Oom heeft gewoond. Oom is dood. Andere Oom zit in het verpleeghuis. Gisteren heeft ze hem weer es bezocht.
“Hij deed zo lelijk.” zegt ze. We zitten in de keuken aan een tijdelijke tafel. Haar gezicht staat bedrukt.
“Zo lelijk.” verzucht ze nog es en vertelt hoe Andere Oom is vastgebonden in zijn rolstoel en vloekt en tiert. Een ander moment bidt hij luidkeels – bidden of vloeken is ‘m om het even. Voor Tante is het niet makkelijk.
Andere Oom weet van niks meer. Tante weet nog al te goed.
[“Als ik zo word mogen ze me een spuitje geven.” verklaart Tante. Ik knik – natuurlijk. Maar ik zal het niet zijn.]
Plaats een reactie