Mowl

Wat prachtig, wat prachtig! – Moeder (1927)

Geen nieuw stukje rond middernacht? Nee, geen nieuw stukje rond middernacht.

Op dat tijdstip zaten we namelijk allemaal in de lounge van het hotel na te genieten van een geweldige voorstelling van Cats, hier honderd meter vandaan, in Carré. Een speciale voorstelling: want omdat het de honderdvijftigste was van deze versie en precies twintig jaar geleden dat de musical naar Nederland kwam, verscheen de cast van destijds gisterenavond ook nog es op het toneel.

Mijn moeder heeft genoten – en wij, die nazaten van d’r, niet minder.

Maar goed, nu zaten we dus na te borrelen. We moesten besluiten of we Raul danwel Hassan mee naar huis zouden nemen. Of allebei. Het was grootspraak, uiteraard, wellicht veroorzaakt door de imperialistische ambiance. Waarschijnlijker is dat we later deze ochtend met ons tweetjes vertrekken. Raul en Hassan waren, zo zagen we, uitermate vriendelijk en gedienstig tegen iedereen die hier te gast is.

Allemansvriendjes zijn het. Goeduitziende allemansvriendjes. Bah.