Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Ombuiging

taartjes

Ik houd van de mens die kwistig omgaat met zichzelf, die geen dank wil en niet geeft omdat hijzelf iets kreeg: immers hij schenkt voortdurend en is niet zuinig op zichzelf. Friedrich Nietzsche (1844-1900)

“Ik moet radicaal bezuinigen.” constateerde vriendin L. “Ik weet niet hoe het komt. Ik doe geen gekke dingen. D’r gaat alleen maar meer geld uit dan er binnenkomt.”

Ik knikte. Ik herkende het probleem.

“Ik moet beter met geld omgaan.” analyseerde ze door. “Besparen. Zuinig aan. Snijden in de kosten.”

Ze keek er ernstig bij, bijna geraakt. Alsof ze het meende. Plots klaarde ze op.

“Dat verstandige besluit ga ik vanavond vieren met oesters en bubbels op het balkon.”

[Oesters en champagne. Thuis. Op het balkon. En niet eens in een restaurant. Het zijn zware tijden.]

  1. Misschien zijn de oesters kalfsoesters. En de bubbels Cava…
    Ach…who am I kidding….

    {Mowl: juist.}

  2. Wij eten ons kaviaar voortaan op brood. Dan stilt het ook de honger.

    {Mowl: en de Moët in een thermosfles?}

  3. Hmmm op eten moet je niet bezuinigen vind ik. Alhoewel, op boeken en kleding en juwelen ook niet. Ohh en al zeker niet op schoenen. Ik heb besloten om dit jaar te bezuinigen op mijn belastingen. Als ik nou de helft van mijn belastingen betaal, dan zal dat alvast een hele hoop schelen. Denk je niet?

    {Mowl: geen speld tussen te krijgen.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag