Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Aju paraplu!

scharnier

Er is altijd een ogenblik in de jeugdjaren dat de deur opengaat en de toekomst binnenkomt. Graham Greene (1904-1991)

Ik wreef over mijn polsen.

“Wat is er?” vroeg Brrrr.

“Ach, mijn gewrichten.” zei ik. Brrrr keek naar de regen, die voor het eerst sinds honderd jaar droogte weer gestaag viel. De hermetisch verzegelde aarde stootte het water eerst vol begrijpelijke afschuw af, maar liet zich daarna toch door het natuurgeweld overmeesteren.

“Da’s ook niet goed voor je, die regen.” constateerde hij. “Eigenlijk moeten we gewoon verhuizen naar een land waar het altijd goed weer is.”

“Voor mijn gezondheid.” zei ik.

“Precies.” zei Brrrr. “Op doktersvoorschrift.”

“Lijkt me een goed plan.” zei ik.

“Inderdaad.”

[We moeten nog even nakijken of mijn ziektenkostenverzekering emigratie dekt, maar dat lijkt me geen probleem.]

  1. Maar dan nooit meer de geur van natte aarde…en de kleur van regenbogen?

    {Mowl: ik neem wel een gietertje mee.}

  2. Anders schrijven we allemaal naar Natasja Froger. Wie? Zij van Hart in Aktie. Dan komt het allemaal goed.

    {Mowl: ik ken haar heus wel, hoor. Da’s die blonde vrouw uit Het Gooi, toch?}

  3. Zit je bij ONVZ? Dan is de emigratiedekking vast net geschrapt.

    Maar misschien kun je nog aankloppen bij Rita, die heeft vast nog wat emigratie contactjes her en der.

    {Mowl: haar reisbureau had niet zo’n beste naam, geloof ik.}

  4. Maar… dan zien we elkaar nooit meer.

    {Mowl: wat? Ga je niet mee, dan?}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag