Mowl

“De huisarts kwam later dan hij had gedacht.

“Hij vroeg ook steeds of die er al was. Maar dan moest ik hem vertellen dat hij pas om half elf zou komen. En natuurlijk kwam hij later – een paar minuten maar, maar die duren lang als je wacht. Maar we waren allang blij dat hij er was, de huisarts, bedoel ik.

“Hij was er klaar voor. Hij was helemaal op. Hij had alles geregeld, dat wil zeggen, dat van die huisarts en zijn afscheid en wie hij er wel of niet bij wilde. Ik mocht er bij zijn.

“Het was heel mooi. Dat hoor je nooit iemand zeggen, maar toen hij vertrok was het goed en mooi, ja.

“Met wat vrienden hebben we nog gedronken en verhalen verteld. Om de kist heen, waar ik hem mee had ingelegd. Tot hij werd opgehaald door de begrafenisondernemer.

“Toen hebben we hem nog uitgezwaaid.”