 |
|
“Een pond?” probeerde ik voorzichtig.
“Kom kom.” zei Brrrr, “Niet van dat benauwde. Doe maar een kilo. Of, nee wacht: maak er twee van.” De groenteboer schepte ontelbare zilveruitjes in een tas. Ik kreeg het er benauwd van.
“Weet je wat: geef maar tweeënhalve kilo.” Brrrr werd nu enthousiast. Hij keek me glunderend aan. “Mooi rond.”
“Mooi rond?” protesteerde ik zwakjes — maar niemand luisterde. De groenteboer deed nog een onsje extra bovenop de bestelling.
“Wie gaat ze schoonmaken?” Voorzichtig stak ik een hand omhoog.
“Ik moet werken.” verontschuldigde Brrrr zich. De groenteboer overhandigde me de tas vol superkleine zilveruitjes.
“Een prettige middag ermee.” grijnsde hij.
[Heb jij wel es 2 ½ kilo zilveruitjes schoongemaakt? Dat is veel, hoor. Nou.]
Mowl 
Plaats een reactie