|
En dan is er nog die huid van mij.
Ik dacht dat ik kippenvel had, laatst. Maar het was niet koud en ik had helegaar geen huiver.
“Kijk.” zei ik tegen Brrrr terwijl ik hem een arm onder zijn neus duwde. “Ik ga nu echt oud worden.”
Brrrr bestuurde kort mijn perkamenten vel.
“Zolang jij maar jij blijft.” zei hij troostend en legde zijn hand op de mijne. Geschrokken trok ik terug.
“Ben je wel voorzichtig?” deed ik.
[Je moet wel een pas op de plaats maken wanneer je mijn mate van gerijptheid bereikt. Een bloeduitstorting krijg je bij de lichtste aanraking. Om van een gebroken heup nog maar te zwijgen.]
Plaats een reactie