Eeuwen geleden, toen ik nog in Nijmegen op kamers woonde en mijn studie professioneel verwaarloosde, was er een tandtechnicus die in de avonduren een frietkot uitbaatte. Of een patatbakker die overdag gebitten in mekaar prutste, dat is me om het even.
Hoe dan ook: de man maakte en verkocht de lekkerste kroketten die ik ooit heb gegeten. Man, wat smaakten die kroketten hemels! Nooit meer betere tegengekomen!
Tot op de dag van vandaag, wanneer ik langs een bordje kom waar ‘Tandtechnicus’ op staat, draai ik mijn hoofd voordat het water me in de mond loopt.
[Zo gaan associaties. Ik zal je maar niet vertellen wat er door me heen gaat als ik een flesje bubbels zie.]
Mowl 
Plaats een reactie