“Ik ga geen uur wachten in de rij voor een blikje bier waar ik tien cent meer voor moet betalen dan ergens anders!” brieste de man. Hij baande langs de rij wachtenden voor de kassa.
“Je zou toch denken dat hij geen haast had.” zei het meisje achter me. Ze zinspeelde waarschijnlijk op diens sjofele voorkomen. Ze grinnikte, terwijl ze de man nakeek. Ze schudde haar hoofd. “Alsof hij een auto met chauffeur op zich heeft wachten.”
Ze keek in mijn mandje.
“Gezellig.” zei ze. “Ik heb ook twee boodschappen.”
Ik glimlachte maar. Intussen zag ik de man van het bier bij de tabaksbalie een embalagebonnetje inleveren.
“Wat een sukkel.” schamperde het meisje. “We zijn zo aan de beurt.” knikte ze naar de geslonken wachtrij. Ze pakte alvast een briefje van tien uit haar portemonnee.
“Dit is een pin-kassa.” zei ik. Het meisje keek me even aan.
“Godver.” zei ze.
Mowl 
Plaats een reactie