Mowl

De dood moet geen kwaad geacht worden, als hij het einde is van een goed leven. Augustinus van Hippo (354-430)

Opeens voelde ik me niet goed worden. ‘Ik ga dood’ dacht ik.

Mijn vingers tintelden, ik was duizelig en ijl in mijn hoofd. Ik wilde opstaan maar voelde dat ik zou vallen.

“Help je me even naar boven?” vroeg ik aan de bezorgd kijkende Brrrr. Hij stond op.

“Gaat het?” zei hij.

“Nee.” zei ik. “Ik moet gaan liggen.” Ik hoorde mezelf praten alsof ik een ander was.

Brrrr hielp me opstaan en bracht me naar de slaapkamer. Het zweet brak me uit toen ik mijn schoenen uit wilde doen.

“Dit is fout.” zei Brrrr. “Ik bel een ambulance.”

Ik vond het best. Op het bed lag ik naar het plafond te staren. De ogen open, bang als ik was dat ik ze anders nooit meer zou opendoen.

Dus zo kan het einde komen, dacht ik. Als een lichtschakelaar die opeens wordt uitgedraaid. Langzaam voelde ik me uit mijn eigen lichaam glijden.

“Alsjeblieft, laat me leven.” prevelde ik tegen een niet-bestaande Hogere Macht. “Ik wil nog niet dood.”

[…]