Mowl

De angst kan ons niet verlaten omdat de dreiging van de toekomst zo wezenlijk is. Manuel van Loggem (1916-1998)

Brrrr zijn fiets kraakte en piepte en ik was de lolligerd die ernaast reed.

“Je hebt geen fietsbel meer nodig.” begon ik onschuldig. “Iedereen hoort je aankomen.”

Toen Brrrr niet reageerde ging ik een stapje verder.

“Het alarm op de eerste maandag van de maand kunnen ze ook afschaffen.” vond ik nog wel aardig. Of: “Heb je hier nu een hinderwet-vergunning voor nodig?” Dat soort grappen.

Brrrr zei niks maar keek al trappend naar de gladiolen die hij zonet in de stad had gekocht.

“Ik zal morgen een nieuwe bos moeten kopen.” zei hij.

“Hoezo?” vroeg ik.

“Omdat ik je met deze straks toch een ongenadige klets ga verkopen!” zei hij en keek me aan.

De rest van de weg hield ik stil.

[Sommige mensen hebben ook helemaal geen gevoel voor humor. Een geintje, zeg ik. Het lijkt wel alsof niemand tegenwoordig nog tegen een geintje kan.]