 |
|
Bij de sigarenboer trof ik de makelaar.
“Hoe gaat het nu?” informeerde ze zorgzaam.
“Goed.” antwoordde ik. Ze knikte.
Toen, licht aarzelend: “Zou Hugo es een keer langs kunnen komen?”
“Natuurlijk.” zei ik. “Wie is Hugo?”
“Die werkt voor mij.” zei de makelaar. “Ik was zo enthousiast over jullie huis aan het vertellen, dat ie het per se wilde zien.”
Ik vond het best.
“Stuur maar langs.” zei ik. De makelaar leek tevreden. Ik wilde de winkel uitlopen, toen ze zich, met stemverheffing, tegen alle klanten richtte.
“Ze mogen van mij hun huis niet verkopen, hoor!”
[Onderweg naar huis moest ik aan Hugo denken. Ik vond het op de een of andere manier geen naam voor een mannetje van de makelaar.]
Mowl 
Plaats een reactie