Mowl

Het leven is even vervelend als het afgezaagde verhaal dat het suffe oor van een slaperig man teistert. William Shakespeare (1564-1616)

Na Brrrr zat het er natuurlijk wel aan te komen.

“Het heerst.” bevestigde collega C ook nog voordat ze uitgebreid over allerlei ontstekingen in verschillende van haar lichaamsholtes ging vertellen. Ik voelde me er niet beter door worden.

“Ik denk dat ik naar huis ga.” zei ik tegen collega T die me al even argwanend in de gaten had gehouden.

“Had je al veel eerder moeten doen.” was het laatste duwtje. Ik glimlachte dankbaar.

[Was dit het moment om de calamiteiten-redacteur in te schakelen? Ik twijfelde maar besloot dat hier pas sprake van kan zijn wanneer ambulance of lijkwagen in het spel zijn.]