 |
|
“Lekkere jongens, hè?” Ik keek om in het ongeschoren gezicht van een zestiger.
“Pardon?” reageerde ik. Hij knikte naar de tafel waar de Diva signeerde.
“Je kunt er zo inkijken.” zei hij, duidelijk genietend van haar decolleté. “Lekker toch?”
Zijn amicaliteit bracht me van mijn stuk.
“Ken ik u misschien?” probeerde ik. De man schudde zijn hoofd.
“Niet dat ik weet.” zei hij. “Maar het zijn wel lekkere dingen. Toch?”
Hij bewoog zijn wenkbrauwen veelbetekenend, gaf me een knipoog en liep verder.
[Tijd om er over na te denken had ik niet. De Diva verleende me met een ontwapenende glimlach audiëntie. Dat ik daarbij zo nu en dan wat dieper in haar halslijn keek was bijna onvermijdelijk.]
Mowl 
Plaats een reactie