Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Lek

fauteuil

Wat wij weten is een druppel, wat wij niet weten een oceaan. Isaac Newton (1642-1727)

“Druppel je misschien ’s ochtends op de fauteuil?” vroeg Brrrr.

“Hoe bedoel je?” vroeg ik fronsend.

“Nou, per ongeluk hoor. Als je, net uit bed, reikt om het licht aan te doen, bijvoorbeeld.” verklaarde Brrrr. “D’r zitten vochtplekken op de bovenkant van de rugleuning.”

“O, en dat zal de Kleine René dan wel weer hebben gedaan!”

“Het zou kunnen.”

“Het zal niet kunnen.” Nu was ik verontwaardigd. “Hij hangt daar wel te laag voor, hoor.”

“Misschien zwiept ie.” suggereerde Brrrr.

“Hij zwiept niet!”

“Okee, okee!” suste Brrrr. “Hij zwiept niet.” En, na een moment stilte: “Maar toch zijn d’r vlekken.”

[De kringen op de rugleuning waren onmiskenbaar aanwezig. De oorzaak onbekend. Maar ik ben het niet.]

  1. Ik vond het vooral een geruststelling om te lezen dat ie niet zwiept.

    {Mowl: fijn hè?}

  2. grijns @ peer ….

    alle zegen komt van boven? komen misschien de druppels ook van boven?

    {Mowl: waarschijnlijk wel.}

  3. Waarmee ik een beter inzicht in de leefomstandigheid van de schrijfer krijg, maar…wil ik dat wel?

    {Mowl: ja.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag