“Mama! Een enge man!”
Ik keek op en zag een priemende vinger van een jongetje in een winkelwagen op mij gericht. De moeder geneerde zich duidelijk.
“Dat is geen enge man.” siste ze iets te hoorbaar.
“Wel!” riep het jongetje. “Wel een enge man!” De moeder duwde schutterend glimlachend haar wagentje verder. Ik ging door met mijn boodschappen.
“Mama! Een enge man!” hoorde ik het jongetje weer roepen. Ik keek op en zag hoe het prikte naar iemand anders.
[‘Gelukkig‘ dacht ik. Voor een ogenblik was ik bijna aan mezelf gaan twijfelen. Tegen beter weten in, maar toch.]
Mowl 
Plaats een reactie