Mowl

In de trein van Steenwijk naar Zwolle zat het meisje in de gele jurk en het kortgeschoren hoofd tegenover de jongen in het zwartleren jasje.

“Hij was heel ziek,” vertelde ze, “en hij wilde dood.”

De jongen zette zijn voeten op de rand en legde zijn handen in elkaar, naast zijn heup. Hij knikte.

“Maar hij voelde zich schuldig en liet de dominee komen,” zei het meisje. “Dat was zo mooi: dat hij in al zijn strijd het geloof in Jezus niet verloren had.”

“Zeg dat wel,” zei de jongen.

“De dominee kwam,” ging het meisje verder, “en die zei – hoe zei hij dat?” Ze dacht een moment na.

“Je hebt je leven gekregen van God,” herinnerde ze zich, “en nu geef je het Hem weer terug.”

Ze glimlachte.

“Dat gaf hem zoveel rust,” zei ze, “toen durfde hij te sterven.”

Uit het raam zag ik dat we Staphorst passeerden.