“Door de oorlog was ik er bijna niet meer geweest,” zegt hij met een lichte grijns. Ik kijk verbaasd: hij is er te jong voor en zijn ouders hebben de oorlog overleefd.
“We hadden dit huis net,” legt hij uit, na het zien van mijn gezicht, “toen we gasten uitlieten. Juist op dat moment viel het plafond van de keuken naar beneden.”
Zijn mondhoeken gaan omhoog.
“Even eerder en we waren bedolven geweest.”
Hij haalt zijn schouders op.
“Hoe dan ook,” gaat hij verder, “bij inspectie vond ik tussen de balken een soort van koektrommel, met daarin dichtgevouwen zakjes thee. Uit de oorlog.”
“Thee?” vraag ik. Hij knikt.
“Er werd van alles gehamsterd,” zegt hij, “voordat de hele stad werd geëvacueerd.”
Ik knik – dat wist ik.
“Of dat daardoor kwam, weet ik natuurlijk niet,” besluit hij, “maar ik mag het graag vertellen: de oorlog had me bijna mijn leven gekost.”
Mowl 
Plaats een reactie