Mowl

We doen alles voor de laatste keer. Godfried Bomans (1913-1971)

“Dit is onze laatste wandeling dit jaar.” zei ik toen Brrrr en ik naar de stad liepen. En, even later, in het café aan het Jonas Daniël Meijerplein: “Dit is ons laatste drankje hier.”

“De laatste keer in de boekwinkel.” mijmerde ik nog weer later. “Het laatste broodje kroket.” “De laatste dit. “De laatste dat.” “De laatste…”

Brrrr, die al die tijd stil naast me had gewandeld, draaide zich abrupt naar me om en zwaaide dreigend zijn wijsvinger in de lucht.

“De laatste keer!” sommeerde hij. Geschrokken deed ik er verder het zwijgen toe.

[Nou ja, niet helemaal. Deze punchline is altoos het laatst. Samen met mijn gelukwens voor het volgend jaar. Doe je wel een beetje voorzichtig, vanavond? Ik zie je morgen graag weer terug.]