Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Onderzoeksjournalistiek

schrijfplek

Toen God het niet meer wist, schiep Hij de journalist. Lévi Weemoedt (1948)

“Volgens mij zitten ze hier.” zei Brrrr, nadat ie speurend bij de buren op nummer 84 had binnen gekeken

“Wie?” vroeg ik.

“Zij van 82.” zei hij. “Die moet ik nog even wat vragen.”

“Dan bel je toch aan bij 84?” stelde ik voor.

“O nee!” reageerde Brrrr geschrokken. “Dan lijkt ’t net alsof ik alles in de gaten hou.”

[“Dat doe je toch ook?” meende ik. “Ja,” antwoordde Brrrr, “Maar dat hoeven zij niet te weten.”]

  1. zoooooooooo mooi! ik zie jullie staan te praten … (!)

    {Mowl: ’t was meer smiespelen.}

  2. De kunst van het spioneren is dat niemand weet dat je er mee bezig bent.

    {Mowl: dus ik had ’t stil moeten houden?}

  3. Zij van 82 weet dus nog steeds niet dat ze gezocht wordt?

    {Mowl: inmiddels wel.}

  4. Als je het ’s avonds doet, niet vergeten om het licht achter jullie te doven, want anders zien de mensen jullie alsnog staan 😉

    het = loeren tussen de gordijnen naar de buren

    {Mowl: ben je altoos zo dubbelzinnig?}

  5. Soms kun je maar beter open zijn over bepaalde zaken…

    {Mowl: eerlijkheid loont.}

  6. Helemaal niet, maar alhoewel we blijkbaar toch dezelfde taal spreken, heb ik al gemerkt dat het Nederlands van boven de grens niet altijd hetzelfde betekenis blijkt te hebben als het NL van onder de grens 😉

    {Mowl: en met grens bedoel je dit keer de landsgrens?}

    1. Tja, taalgrens is in dit geval een beetje overroepen hé? 😉

      {Mowl: da’s waar.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag