Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


En voyage

rotterdam

Wat een wonderbaar woord: wachten. Het betekent dat het heden niet telt en dat de toekomst iets wonderlijks zal zijn, dat al wat bestaat een inleiding, een voorbereiding is voor iets definitiefs en groots. Wim Gijsen (1933-1990)

“Dat usb-kabeltje, moet dat mee?” vroeg Brrrr.

“Dat is van jouw fototoestel.” zei ik.

“O?” zei Brrrr. “Ik dacht dat ’t van jouw mobieltje was.”

“Nee, dat is deze.” Ik liet een ander snoertje zien. Ineens bedacht ik wat.

“Heb je de gps-ontvanger nog gezien?”

“Wat moet je daarmee?”

“Voor m’n tomtom.” zei ik. “Waar zijn trouwens de opladers?”

[Reizen in het pre-digitale tijdperk was een stuk eenvoudiger. De dingen waar een modern mens tegenwoordig aan moet denken. Je zou d’r bijna voor thuisblijven.]

  1. Toen je vakantieberichten pas aankwamen als je zelf al weer terug was, toen je nog moest wisselen aan de grens en na je vakantie nog een halve week op je foto’s moest wachten. Die uiteraard allemaal bewogen waren. Dat waren nog eens tijden.

    1. Ik verlang ook zó naar die goeie oude tijd. 😉

  2. Hahaha. Je kunt ook zorgen dat alles compatible is.. heb je maar EEN kabeltje nodig 🙂

    1. maar dan neem je toch nog reserve mee… en niet te vergeten adaptors…. zonder adaptor geen stroom in je toys!!

  3. Waar gingen jullie naartoe? De Noordpool?

  4. Wat ik me afvraag, moet je nu nog vertrekken? Of ben je al terug?

  5. wat moet je in hemelsnaam met een tomtom???

  6. Was er maar een universele oplader voor alles.

  7. Erg herkenbaar…. gadget-meeneem-stress

  8. Ja René hoor es, het is toch ook een kwestie van goeie shit kopen. Er zijn apparaatjes waar alles van wat je net opsomt gewoon in zit. Tomtom is trouwens ontzettend 2007.

  9. Waar is mijn dagelijkse stukje van zondag? Ik wil mijn dagelijkse portie Mowl…

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag