Mowl

Ik definieer fantasie wel eens als iets wat mij is verteld door een ander die ik nooit zelf gezien heb. Michael Harner (1929 – )

„Zeg, was jouw internetverbinding niet stuk”, vroeg ik aan René toen ik om negen uur ‘s ochtends een e-card van hem ontving.

„Eerlijk?”, antwoordde hij na enige twijfel, „eigenlijk doet ‘ie het al weer vanaf maandag.” Om niet te hoeven vloeken somde ik luidkeels diverse Franse kaassoorten op.

„Maar je deed het zo leuk”, jammerde René, ondertussen een slok wijn naar binnen werkend. „Ik wilde je woeste talenten niet verstoren.” Maar het drong al niet meer tot me door.

Een fictieve internetstoring in een niet bestaande stad. Het moet Roquefort niet gekker worden.

[Plots twijfel ik aan alles. Liefde, mijn eigen bestaan en nog zo wat van die dingen. Ik betwijfel ook ten zeerste of Mowl dit jaar wel echt genomineerd is voor de Dutch Bloggies.]

(Dit was de laatste bijdrage van de calamiteitenredacteur. Toch zonde om ’m niet te plaatsen, vind je wel?)