|
Opgewonden parkeerde ik m’n fiets in de voortuin. Ik rende naar binnen, naar Brrrr.
“Wat mij toch is overkomen!” stormde ik de kamer in. Brrrr keek op van de reclamefolders. Ik wachtte z’n reactie niet af.
“Ik was in Tiel maar m’n afspraak kwam niet opdagen dus nam ik de trein weer terug en toen kwam er een jong meisje m’n coupé binnen en dat was Sonja Barend die met haar show begon en ik was haar gast omdat ik genomineerd ben en er was publiek en applaus en een glas wijn na afloop en toen kwamen we in Arnhem en nu ben ik hier.”
Ik had de hele zin zonder ademhalen uitgesproken. Brrrr bleef me even aankijken, alsof hij verwachtte dat er nog meer zou komen.
“Een jonge Sonja Barend?” vroeg hij toen ’t stil bleef. “Maar die is toch al bijna zeventig?”
“Welnee.” zei ik. “Ze is vandaag net zeventien geworden.”
[Brrrr boog zich hoofdschuddend terug over z’n reclamefolders, terwijl ik verder in euforie bleef ronddolen. Potjandrie, wat heb ik toch een mirakels spannend leven!]
Plaats een reactie