Mowl

De leugen, die op heterdaad betrapte droom. Louis Ferdinand Céline (1894-1961)

Overbuurjongen was spullen uit z’n auto aan het laden. Hij werd daarbij geholpen door zijn vriendin.

“’t Wordt nou wel serieus, hè?” zei Brrrr toonloos. Ik zweeg en keek naar de jongen in z’n leren jas en ’t meisje aan z’n zij. Overduidelijke meisjesspullen werden het huis van overbuurjongen ingedragen. De miezerige regen deerde ’t tweetal niet. Integendeel. Het plezier van hun samenzijn was de doodsteek voor ’t laatste restje wanhopige fantasie.

“Misschien moet jij ook maar weer es je leren jas aan.” zei Brrrr na verloop van tijd.

[Overbuurjongen zag ons kijken en zwaaide. Ik zwaaide terug. “Zijn leven is voorbij.” mompelde ik. Brrrr knikte.]