Mowl

Ge kunt de vriend van uw vader worden, van moeder blijft ge steeds het kind. E. Laurillard (1830-1908)

Over een paar weken wordt m’n moeder eenentachtig. Ze heeft zichzelf een nieuw platscherm cadeau gedaan.

“Hoe kijkt ie?” vroeg ik.

“Prachtig.” zei ze. “Alleen een beetje ongezellig.”

“Ongezellig?” Ik bekeek de televisie op schilderijformaat — hij was nauwelijks nog aanwezig in de woonkamer. In vergelijking met dat oude bakbeest met die diepe beeldbuis was dit toch een enorme verbetering?

“Kijk.” zei ze, knikwijzend naar de smalle bovenrand. “Ik kan d’r niks meer op zetten.”

[Nu zag ik ’t pas. De foto van m’n vader en het dagelijkse bloemetje ernaast hadden vanwege plaatsgebrek op ’t toestel noodgedwongen een ander plekje gekregen. De vooruitgang heeft uiteindelijk m’n vader genekt.]