Mowl

Het was een zonnige dag, laat ik dat vooropstellen. Ik moest naar Drenthe en was zojuist in Zwolle overgestapt.

Korte tijd nadat de trein was vertrokken kwamen twee mannen de coupé binnen. Ze waren in het zwart gekleed en droegen een oortje. Ze bekeken de reizigers, liepen door naar een volgende coupé (die er niet was) en keerden terug om plaats te nemen. De ene man boog zich voorover en fluisterde wat achter zijn hand tegen de andere. Die keek me aan en knikte.

In Hoogeveen stapten de beide mannen uit. Op het perron troffen ze twee andere mannen met zwarte jassen en een oortje. Toen de trein vertrok keken ze ons zwijgend na.

Het was zonnig, zei ik al. Maar even later, voorbij Beilen, zoog een gitzwarte wolk het licht weg. Damp steeg uit de moerassige bodem. De wereld was voor even leeg en donker.

[Ik zeg niet dat het één met het ander te maken heeft. Misschien was het een eenvoudig te begrijpen natuurverschijnsel. Maar het geeft toch te denken.]