Eigenlijk was dit te makkelijk.
Toen er verhaald werd over een lesbienne die op bezoek kwam en er water voor de thee werd opgezet en dat er een scheurtje in het servies bleek waardoor de gastheer luid zijn beklag deed over die lelijke lekkende theepot en zich toen ineens realiseerde wie er bij hem te gast was en met rood hoofd en stotterende uitvluchten de situatie helemaal uit de hand liet lopen, jubelde ik van binnen. Mijn stukje, dacht ik.
Maar dat zou eigenlijk veuls te makkelijk zijn.
[Zullen we dan maar zeggen dat ik het ook weer zonde vind om helemaal niks met dat verhaal te doen? En, heej, mag ik het ook es makkelijk hebben?]
Mowl 
Plaats een reactie