Mowl

Geen uiterlijke vorm van beleefdheid, of hij heeft een diepe, zedelijke grond. De ware opvoeding zou die zijn, welke tegelijk vorm en grond leerde. Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832)

De man die met z’n zoontje midden op ’t fietspad stilstond en verstoord reageerde toen we hen wilden passeren. ’t Kind dat ‘Goed zo!’ te horen kreeg toen ’t met z’n driewielertje overend bleef en daarbij en passant over m’n schoenen reed. ’t kleine meisje dat haar ijsje niet meer bliefde en ’t dus maar op de grond gooide waarna ’t vermanend werd gewezen op ’t risico dat d’r schoentjes bevlekt zouden raken.

’t Zijn maar een paar voorbeelden.

“Ik haat kinderen.” zei Brrrr.

“Nee.” zei ik. “Je haat hun ouders.”

[We werden ’t snel hierover eens. Ouders zijn eigenlijk nog veel vervelender dan hun kinderen. Zeker met mooi weer.]