Mowl

Vertel ons, waarom ge zo weent en uw binnenste rouw draagt als gij verneemt welk lot de Argiven bij Troje zo hard trof. Want het is toch het werk van de goden, zij berok’nen de mens dit verderf, opdat het voortleeft in het lied der toekomst. Homerus (ca. 800-750 vGT)

Brrrr legde de laatste hand aan z’n scriptie — ja, ik ben getrouwd met ’n scholier — en bekeek z’n aantekeningen nog es.

“Verdorie!” ontsnapte ’m. Ik keek op.

“Wat is ’r?” informeerde ik. Brrrr tikte op de tekst.

“Ik moest hier nog iets aanvullen,” zeidie, “En ik had voor ’t gemak d’r even Blablabla neergezet.” Ik keek. Ik zag.

“Ja en?” vroeg ik. Vermoeid legde ie ’t papier op tafel.

“Ik weet niet meer wa’k met Blablabla bedoelde.”

[Naarstig begon de speurtocht naar de invulling van Blablabla. Hij kan toch moeilijk met Blablabla aankomen in z’n scriptie.]