Mowl

Wat men verliest aan jeugd, wint men dubbel terug aan herinneringen. Lea Couzin (1934)

Dit kan ik zo niet gebruiken, dacht ik.

Ik liep op ’t kerkhof langs twee vrouwen. De ene hield haar fiets vast, de andere haar nordic walking-stokken. Even verderop waren twee mannen een graf aan ’t delven. De man met de kruiwagen hoestte onophoudelijk.

Er lag droge grond op de steen van m’n vader. Met een gieter spoelde ik ’m schoon. ’t Water golfde naar de aarde.

’t Was een rustgevende scène.

[Jammer van die nordic walking-stokken, dacht ik. Dat gaat niemand geloven. Dit kan ik zo niet gebruiken.]