Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Dan maar dit

roti

Gezegend is hij die niets verwacht, want hij zal heerlijk verrast worden. Gilbert Keith Chesterton (1874-1936)

Langs de kant van ’t stoeppad zat ’n jonge merel. Brrrr zag ’m ’t eerst.

“Kijk es.” zei ie. Ik keek.

“Even ’n foto maken.” zei ik. Ik pakte m’n toestel uit m’n broekzak. De jonge merel bleef rustig zitten.

“Klik.” deed ik. Ik keek op ’t schermpje. Niks.

“Ik moet ’m ook eerst aanzetten.” mompelde ik.

“Wat?” zei Brrrr.

“Niks.” zei ik. “Ik had ’t toestel niet aan.” Ik drukte op ’t knopje en mikte op de jonge merel.

“Waar istie nou?” vroeg ik.

[De jonge merel was ’m gepeerd. De foto kon ik schudden. En jullie dus ook. ’n Plaatje van ’n bord roti wordt ’t dus vandaag. Ook lekker.]

  1. Was het anders een bord merel geweest dan?

    {Mowl: kom zeg, ik maak toch geen dieren dood! Dat laat ik aan anderen over.}

  2. A pinch of salt on the tail, next time.
    Or was it pepper ?

    {Mowl: zout, geloof ik.}

  3. grijns, mooi verhaal.

    (ziet er lkkr uit… die roti)

    {Mowl: je zou ’m es moeten proeven.}

  4. OOk een mooie foto:-)

    {Mowl: krijg je al trek?}

  5. Die wordt nooit model.

    {Mowl: waarom niet? ’t Opvliegerige heeft ie al.}

  6. Die merel dacht natuurlijk, stelletje amateurs, daar blijf ik niet voor zitten 😉

    {Mowl: ja vast.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag