Mowl

Wie Tao volgt, voelt gebeurtenissen aankomen. Daarom lijkt het alsof hij kan toveren. Deng Ming-Dao (onb.)

“Zou ’t u storen wanneer ik hier ga zitten?” vroeg de jongen in de trein. Hij torste twee sporttassen met zich mee en ’n hamburger in ’n papieren wikkel. De man tegen wie hij dit had gezegd antwoordde niet maar klemde de plastic tas die naast ’m stond tegen zich aan. De jongen vatte dit op als een teken van geen bezwaar.

“Dankuwel.” zei hij en liet de beide tassen op de vloer vallen. Tegelijk wist hij nog ’n hap van z’n burger te nemen. De jongen ging schuin tegenover de man zitten en ritste één van de tassen open. ’t Laatste deel van Harry Potter kwam eruit tevoorschijn. ’t Leeslint van de harde kaft liet ’t boek kort voor ’t einde van ’t verhaal openvallen. De man bekeek vanuit z’n ooghoeken de hele situatie.

[Op z’n plastic tas zag ik ’t internetadres van ’n toverwinkel gedrukt staan. D’r was hier vast en zeker iets magisch aan de hand. Maar wat? Ik zou d’r deze reis niet meer achterkomen.]