Mowl

Als de Nederlandse Taal Unie en van Dale het niet weten, hoe kun je dan verwachten dat er tussen je lezers iemand zou zijn die het weet? Ik weet het in elk geval niet, maar ik vermoed klootschoot.

{Mowl: ik acht m’n lezertjes hoog.}

Ik vermoed “geklootschiet”, net als bij “gestofzuigd”. In het spraakgebruik zal het inderdaad wel als “klootgeschoten” worden gebruikt.
Bij nader inzien, op grond van van Dale: het werkwoord komt alleen voor in de onbepaalde wijs (infinitief). Je kunt dus bijvoorbeeld niet zeggen “ik klootschiet”, net als bij “ik stofzuig”. Mirjam heeft daarom wat betreft haar tweede en derde volzin gelijk. Een voltooid deelwoord bestaat niet, net als alle andere gebruikelijke werkwoordsvormen, behalve de infinitief. Wat een gekloot!

{Mowl: geen voltooid deelwoord voor klootschieten? ’k Dacht ’t wel — ’k doe ’t nooit meer!}

Moest je je daar nou zo voor haasten, gisteren?

{Mowl: je kunt niet klootschieten en webloggen tegelijk.}

De werkelijkheid is dat de vt van dit woord niet bestaat. Niemand zegt het namelijk ooit tegen iemand anders. Uit zelfbehoud.

{Mowl: maar d’r zullen toch ook wedstrijdklootschieters zijn die met ongepaste trots vertellen wat ze vorig weekeinde hebben gedaan?}