“Wat doe jij?” vroeg het jongetje dat plotseling met zijn handen aan mijn bureau hing. Zijn moeder zat even verderop en keek niet naar hem om.
“Ik tik.” zei ik en drukte om dat te bewijzen op de spatiebalk.
“Ik tik.” echode het jongetje en drukte op de enter-toets.
“Nee, niet doen.” zei ik. “Je mag niet zomaar op knopjes drukken.” Ik duwde op de wisknop. “Alleen ik mag dat.”
Het jongetje liet de rand van mijn bureau vol ontzag los.
“Zo!” zei hij.
[Even later had ik een petje geregeld dat ik voor hem op maat maakte. Zijn grote ogen straalden onder de klep vandaan. Gelukkig riep zijn moeder hem, anders had ik het nog bijna leuk gevonden.]
Mowl 
Plaats een reactie