|
“Neem woensdag vrij.” zei Brrrr. “Dan gaan we gezellig naar Nijmegen.”
Ik was even stil.
“Maar ik dacht…” begon ik. Dan zweeg ik. En herinnerde.
Omdat ’t ieder jaar ’tzelfde verhaal is: veuls te druk, te veel mensen waar we ons toch maar aan ergeren en altijd weer resulterend in ’n haastige aftocht naar huis, hadden we de vorige keer gezegd, mekaar plechtig beloofd, om niet meer, maar dan ook nooit meer naar de Vierdaagse te gaan.
Zo. Dat besluit stond.
Nou ja, dat dacht ik.
“Niet zeuren.” zei Brrrr. “’t Is hartstikke leuk. Zul je zien.”
[Dus nam ik vrij om samen gezellig naar ’t wandelfestijn te gaan. Om nu al zeker te weten dat we mekaar straks weer plechtig beloven niet meer, maar dan ook nooit meer te gaan. En dit keer definitief. Tot volgend jaar, dan toch in elk geval.]
Plaats een reactie