 |
|
Dit moest wel de moeder aller stoelgangen zijn. ’t Werkwoord ontlasten was hiervoor bedoeld. Dit was nu echt Behoefte met een grote B.
Ik zat met gesloten ogen op de wc. Ik gaf de pot wat des pots is en hij schonk me er schier onbeperkt genot voor terug. Aah!
Na gedane zaken waste ik m’n handen en keek daarbij in de spiegel. Ik zag ’n gelukkig man. ’n Gelukkig man die nu gezwind terug zou keren naar z’n werkplek, want de fecale bevrediging had z’n geursporen overduidelijk afgegeven.
Bij ’t verlaten van ’t toilet stuitte ik op m’n baas.
“O pardon.” zei ik. M’n baas lachtte.
“Niks aan de hand.” zei hij. Tot m’n schrik zag ik dat hij de deur opende van de kleine ruimte die ik zonet verlaten had.
[“Pardon, pardon, pardon.” prevelde ik bezwerend toen hij er ook nog es binnenging. Om me daarna fluks uit de voeten te maken.]
Mowl 
Plaats een reactie