Het gaat nu wel heel snel, dacht ik toen ik in de spiegel keek na het douchen. Ik draaide mijn hoofd. Ook aan de andere kant spoorde de vergrijzing in mijn bakkebaarden.
Ik zuchtte en in een flits gleed mijn jeugd aan me voorbij. Mijn dromen. Wensen. Illusies. Wat had ik nog veel willen doen, als ik er de tijd maar voor had gehad. Maar ja. Grijs geworden. Oud ineens. Kans voorbij.
Mijn vingertoppen aarzelden zich in de richting van het plaats delict. Een aanraking volgde. Ik voelde.
“Ah!” deed ik onwillekeurig, mijn adem inslikkend.
Scheerschuim.
[Plotsklaps verdween die hunkering naar nooit bereikte momenten. Nog tijd zat, dacht ik.]
Mowl 
Plaats een reactie