Mowl

De liefde is de geduldige architect die misverstand ombouwt tot begrip. Frederic Ogden Nash (1902–1971)

“Nee, liefje.” zei de vrouw terwijl ze ’t meisje bij d’r handen pakte. “Dat stoeltje moet je laten staan.”

’t Meisje keek met ’n boze blik naar de vrouw. Ze was ’t ’r duidelijk niet eens met de correctie op haar grijpneiging. De vrouw ging pedagogisch verantwoord op haar hurken voor ’t kind zitten.

“’t Stoeltje mag je niet meenemen.” probeerde ze ’t kind geduldig uit te leggen. “Alleen de velletjes papier die erop liggen.”

[D’r lagen geen velletjes papier meer, zag ik, en dat had ’t meisje ook gezien. Dat ’t stoeltje dan toch nog moest blijven staan was gewoon stom.]