 |
|
De conducteur — ’n man van rond de zestig, schatte ik, die overduidelijk allang met de VUT had gewild — mompelde en deed dat ook nog es binnensmonds. Geen wonder dat de jongen die achter me zat ’m niet kon verstaan.
“Wat zegt u?” vroeg de jongen beleefd. De conducteur murmelde ’t nog es. De jongen deed ’n poging ’t te begrijpen.
“Euh, Hoogeveen?” probeerde hij. “Ik ben in Hoogeveen ingestapt.” Ik hoorde de conducteur nu iets anders prevelen. De moeite waarmee de jongen achter mij de woordenpap zocht te verstaan was bijna fysiek.
“M’n kaartje?” De jongen klonk opgelucht. “O, u wilt m’n kaartje zien!”
[“Ja.” zei ik toen de spoorman naast me kwam staan. Dat voldeed wonderwel. Ik was inderdaad al gecontroleerd aan ’t begin van de rit en had maar gegokt dat ie me daarnaar had gevraagd. Maar dat had de jongen achter me me natuurlijk ook kunnen vertellen.]
Mowl 
Plaats een reactie