|
“Hebben jullie nooit aan kinderen gedacht?” vroeg de mij onbekende buurtbewoonster op onze Eerste Jaarlijkse Straat-Barbecue.
“Jawel.” zei ik. “Maar we konden ze niet krijgen.” De jonge vrouw sloeg haar handen voor haar mond.
“O!” zei ze. “Wat stom! ’t Spijt me! Ik kan soms zo onhandig uit de hoek komen.” Ze leek oprecht aangedaan.
“Ik ben getrouwd met ’n man.” zei ik. “Misschien dat dat scheelt.”
“O.” zei ze.
[Al snel zag ze iemand anders met wie ze moest praten. En ik ’n andere straatbewoner die ik nog niet eerder had gezien.]
Plaats een reactie