Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Geboorteregeling

tong

De natuur heeft ons twee oren gegeven en slechts één tong opdat we meer zouden luisteren dan praten. Zenoon van Elea (±490-±430 vGT)

“Hebben jullie nooit aan kinderen gedacht?” vroeg de mij onbekende buurt­bewoonster op onze Eerste Jaarlijkse Straat-Barbecue.

“Jawel.” zei ik. “Maar we konden ze niet krijgen.” De jonge vrouw sloeg haar handen voor haar mond.

“O!” zei ze. “Wat stom! ’t Spijt me! Ik kan soms zo on­handig uit de hoek komen.” Ze leek oprecht aangedaan.

“Ik ben getrouwd met ’n man.” zei ik. “Misschien dat dat scheelt.”

“O.” zei ze.

[Al snel zag ze iemand anders met wie ze moest praten. En ik ’n andere straat­bewoner die ik nog niet eerder had gezien.]

  1. Jean d'Artagnan Avatar
    Jean d’Artagnan

    Jij en kinderen…..?!
    Ik mis de match

    {Mowl: wij ook.}

  2. Dat je kinderen bloedirritant vindt, was natuurlijk ook een antwoord geweest. Maar je moest je weer zo nodig ostentatief gedragen natuurlijk.

    {Mowl: wat klinkt dat nou weer onvriendelijk. Waar, maar onvriendelijk.}

  3. Haha, geweldig zo’n opmerking

    {Mowl: en dat zonder nadenken. Zonder nadenken ben ik sowieso op m’n best.}

  4. Toen wij aan kinderen dachten, besloten we meteen dat we daar nooit aan moesten beginnen.

    {Mowl: je wilt die kinderen ook niet opschepen met folkmuziek.}

  5. Die foto zegt meer dan duizend woorden. Niet aan beginnen.

    {Mowl: terwijl Kick zo’n aardig ventje is. Of is dit Ties?}

  6. Geweldige dialoog!

    {Mowl: en om daar achter te komen heb je vijf dagen nodig?}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag