|
“Wat heb je eigenlijk gekregen voor je verjaardag?” vroeg collega R.
“’n Pureeknijper.” zei ik.
“’n Wat?”
“’n Pureeknijper.” herhaalde ik. “Om puree te maken.” Collega R fronste zijn voorhoofd.
“Wat knijpt die knijper dan?” wilde ie weten.
“Aardappels.” zei ik. Collega R hoefde niet na te denken.
“Dat is dan dus ’n aardappelknijper.” constateerde hij.
“Euh, ja.” zei ik.
[Ik kan dat dus helemaal niet hebben, hè. Dat ik iemand taalkundig gelijk moet geven. Zeker niet wanneer ’t collega R is.]
Plaats een reactie