Mowl

De jongen zag er niet uit als iemand die wel eens las, dus ik keek al op toen hij über­haupt een boek uit zijn tas trok. Beduimeld, nog wel – dat zijn de besten.

Hij sloeg het open en gunde me een glimp op de omslag en de titel. Het begon met Tolle, zag ik. Het maakte me nog nieuwsgieriger. Was het soms een Duits boek? Ik was eigenlijk al verrast dat er geen plaatjes in stonden. En dan misschien ook nog wel Duits?

Mijn oog viel op de boekenlegger. De opdruk daarvan kon ik wel lezen: Kamikaze, stond er op.

Het moest wel Duits zijn.

[Misschien was de jongen wel Duits, wie zal het zeggen. Of niet. Of was het boek toch Nederlands. Of was het nog weer anders. Zelden zo onbevredigd de trein verlaten.]