Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Herfst

rolmaat

Je kunt tijd niet in dagen meten zoals geld in dollars, omdat iedere dag weer anders is. Jorge Luis Borges (1899-1986)

Ik zat die avond met drie on­bekende mannen in ’n taxi. ’n Computer­deskundige, ’n steward en ’n psycho­therapeut. En, o ja, de taxi­chauffeur — vier on­bekende mensen dus.

De trein was gestopt in Drie­bergen-Zeist en reed niet verder. De con­ducteur raadde ons aan om terug te keren naar Utrecht, daar de trein te nemen naar ’s-Hertogen­bosch en zo om te reizen naar Arnhem. Maar daar had ik geen trek in. En de on­bekende mannen ook niet.

“Zullen we ’n taxi delen?” had de computer­deskundige me gevraagd. Ik knikte.

[De blaadjes vallen. Wat ik begreep waren d’r zeker drie mensen die dat die avond niet aankonden.]

  1. Did you belong to those three ?

    {Mowl: dan had ik dit niet meer kunnen schrijven.}

  2. Als ik je kleine lettertjes goed begrijp, dan vind ik het heel erg van die drie mensen. En nog erger vind ik het dan voor het NS personeel. Ik hoop dat ik je NIET goed heb begrepen.

    {Mowl: ik vrees van wel.}

  3. Ik heb het zeker niet goed begrepen …

    {Mowl: dat kan.}

  4. I misunderstood you.
    I thought you were still talking
    about the people in the taxi.

    {Mowl: ik had duidelijker kunnen zijn.}

  5. Wel spannend met 4 onbekende mannen:-)

    {Mowl: nou. Nee.}

  6. Herfst is voor sommige mensen een hele trieste donkere periode. Dat het ook met de economie niet zo goed gaat, kan net die ene klik zijn waardoor mensen besluiten dat het voor hen niet meer hoeft. Dat dan nog drie mensen tegelijk dit besluiten, maakt het allemaal nog extra zo wrang.

    {Mowl: maar ’t is wel zo efficiënt.}

  7. Zelfmoord is zo’n beetje maandelijkse kost voor de ervaren treinreiziger.

    {Mowl: is dat zo? Mijn treingang wordt slechts zelden verstoord door suïcide.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag