|
Ik zat die avond met drie onbekende mannen in ’n taxi. ’n Computerdeskundige, ’n steward en ’n psychotherapeut. En, o ja, de taxichauffeur — vier onbekende mensen dus.
De trein was gestopt in Driebergen-Zeist en reed niet verder. De conducteur raadde ons aan om terug te keren naar Utrecht, daar de trein te nemen naar ’s-Hertogenbosch en zo om te reizen naar Arnhem. Maar daar had ik geen trek in. En de onbekende mannen ook niet.
“Zullen we ’n taxi delen?” had de computerdeskundige me gevraagd. Ik knikte.
[De blaadjes vallen. Wat ik begreep waren d’r zeker drie mensen die dat die avond niet aankonden.]
Plaats een reactie