Mowl

Heb geen angst voor de dood, want zolang wij er zijn is de dood er niet en als de dood er is zijn wij er niet meer. Marcus Tullius Cicero (106-43 vGT)

Brrrr sliep kalm en ik lag naast ’m naar ’t plafond te staren. Ik dorst m’n ogen niet dicht te doen. Maar dat hielp niet echt — ook met de ogen open zag ik de beelden van ’n vermeend verwerkt verleden.

Ik zag hoe ik nog net op tijd met m’n vingers ’n smalle richel van de af­sluiting van de schacht wist te pakken. En hoe ik daar vervolgens een tijd­lang aan hing, zonder ook maar ’n idee te hebben wat te doen. En hoe daar opeens Zus kwam en me uit de put trok. En hoe we daarna snel naar de anderen gingen om ’t avontuur met bonkend hart te vertellen. ’n Spannend avontuur, vond ik ’t toen. Spannend en stoer.

[Gek, maar zoveel jaren later, wakker liggend op bed en starend naar ’t plafond, vind ik ’t helemaal niet spannend en stoer meer. Terugkijken levert blijkbaar hele andere inzichten op.]