“Dit is voor bij Oma op het graf.” zei de vrouw. Ze had een bosje rozen gepakt en duwde dat in de handen van de man achter haar. Daarbij boog ze voorover en greep nog een tuil.
“En dit is voor Papa’s graf.” zei ze. De man pakte het bosje aan. De vrouw keek nog even keurend over het aanbod aan bloemen.
“Misschien nog wat voor thuis?” stelde de man voor.
“Die troep?” zei de vrouw zonder om te kijken. “Al kreeg ik ze voor niks.”
[De man haalde zijn schouders op. Dat was genoeg betrokkenheid voor vandaag.]
Mowl 
Plaats een reactie