|
“Weet je.” zei m’n moeder toen ze me opbelde. “Ik heb eigenlijk iets heel onnozels.”
“Vertel.” zei ik.
“Nou, afgelopen vrijdag heeft de groenteboer op de markt iets in m’n tas gegooid.” zei ze. “Alsjeblieft, zeidie. Maar nu weet ik niet wat ’t is.”
“Hoe ziet ’t eruit?” vroeg ik.
“Tja,” zei m’n moeder, “wat groter dan ’n sinaasappel, maar wel oranje. ’t Huidje is glad en hij voelt hard aan. Wat zou ’t kunnen zijn?”
[Onnozel? Niks onnozel. ’n Welkome onderbreking dezer dagen. Enig idee, trouwens?]
Plaats een reactie