Het gezelschap verkeerde in geanimeerd geroezemoes toen de in bruin maatpak gestoken spreker de aandacht zocht door een lepeltje tegen zijn koffiekopje te tikken. Slechts een aantal mensen reageerde op de aanwijzing. Toch stak de man van wal.
“De meesten van u kennen mij als regiomanager.” begon hij. “Maar sinds vandaag ben ik dat niet meer.” De gesprekken verstomden.
“Familie-omstandigheden, zullen we maar zeggen.” ging de man verder. Hij wreef in zijn handen en perste een glimlach om zijn lippen.
“Mijn moeder zei altijd: Van tegenslag word je flink.” Hij bekeek zijn toehoorders en zweeg. Zijn handen bleven wrijven.
“Nou.” besloot hij. “We zullen over een tijd zien hoe flink ik ben geworden.”
[De boodschap was er uit en dat luchtte de man zichtbaar op. Omgekeerd evenredig met het ongemak waarin het publiek plots leek gedompeld.]
Mowl 
Plaats een reactie