Mowl

Niets wordt vaak zo onweerstaanbaar verzuimd als een gelegenheid, die zich dagelijks voordoet. Marie von Ebner-Eschenbach (1830-1916)

Achteraf gezien heb ik d’r spijt van dat ik niet meteen notities heb ge­maakt.

De manier waarop de jongen aan de deur mij aan ’n goed doel probeer­de te verplichten was namelijk in één woord feno­menaal. De argu­menten, de emo­tie, de aan­houdend­heid. Ach, misschien was ’t achteraf bezien simpel­weg ook wel niet mogelijk geweest dit alles in woorden te vatten.

Ik applaudiseerde nog net niet. Wel vroeg ik: “Wat voor opleiding doe je eigenlijk?”

“Ik zit op vijf VWO, meneer.” zei de jongen beleefd. “En als ik klaar ben ga ik psychologie studeren.”

Ik knikte.

Je bent gevaarlijk, dacht ik.

[Zo’n verleidingstalent in combinatie met bijvoorbeeld de één of andere abjecte beweging — we hebben eerder gezien waar zoiets toe kan leiden. Gelukkig wist ik me sterk. Ik heb niks gedoneerd.]