|
’t Was maar ’n dun boekje dat ik zomaar kreeg van Dick, maar ’t was ’n vers exemplaar. Ik bracht ’t naar m’n neus en rook.
“Wat doe je nou?” verwonderde zich Dick.
“Dit?” vroeg ik terwijl ik nog es de lucht opsnoof. “Ik ruik. D’r gaat niks boven de geur van nieuwe boeken.”
Dick glimlachte ’n beetje onbepaald, maar zei niks. Hij vond me maar ’n rare, dat zag ik wel.
[Ik zag in ’n speelfilm ’n schrijver die z’n net uitgekomen boek alleen maar uit ’n besteldoos pakt en op tafel legt. Uitpakken. Meer niet — kun je je dat voorstellen? ’n Duidelijk gevalletje fictie dus, lijkt me.]
Plaats een reactie